کد مطلب:94561 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:132

خطبه 144-فضیلت خاندان پیامبر












[صفحه 362]

ما پیشوایان دین از قریش هستیم و قریش از بطن هاشمند و پیشوائی و خلافت تنها ما را سزاست خداوند، پیامبرانش را با نشانه های خاصی كه مخصوص هر یك بود، برای هدایت بندگانش برگزید. رسولان، دلیل و گواهی بی نظیر بودند تا دیگر، كسی عذری برای گناهش نداشته باشد و بدینسان جملگی، مردم را بسوی راه راست و طریق انصاف هدایت كردند پس آگاه و هوشیار باشید كه آفریدگار به تمام احوال بشر آگاه و دانا بوده و پنهان و پیدا و راز و اسرار شما را یك بیك میداند. پیامبران را فرستاد تا آزمون كند بهترین و بدترین آدمیان را بهشت را پاداش نیكوكاران و دوزخ را كیفر بدكاران قرار داد اینك كجا هستند آنانكه می پنداشتند اسرار همه چیز را می دانند و در دایره علم و فضل، نقطه میانند؟ چه ناروا بهتانی بر پیكر پاك ما بستند! غافل از اینكه پروردگار مهربان، ما را بر آنان بسی برتری داده، و آن ابلهان كج اندیش را در گمراهیشان فرو گذاشته است. آری خداوند بزرگ، ما را به بركت این دانائی، مبارك فرمود و آنان را از این موهبت، بی بهره گذاشته است. آفریدگار منان ما را به درهای گوناگون علم راستین، رهنمونی فرموده و آنان را از این عرصه دانائی دور نگاه داشته است. مائ

یم كه هدایت خواهان را راهبر وهادی هستیم و برای نابینایان، مرحم نابینائی می باشیم شك نیست كه رسول خدا و جانشینان دین اسلام، از خاندان قریش هستند كه از نسل هاشم بوجود آمده اند. از این رو امارت و خلافت بر غیر این خاندان و دودمان، سزاوار نیست و خلفای دیگر كه بروی كار آمده اند و مدعی جانشینی رسول اكرم محمد مصطفی (كه درود بی پایان خدا به روان پاكش باد) می باشند، سزاوار این مقام نیستند

[صفحه 364]

روزی از عمر به فردا نمیرسد، مگر به بهای نابودی امروز، دریغا اگر ستایش و نیایش را به فردا واگذاریم! فانی پرستان، دنیا را در آغوش گرفته و آخرت را پشت سرانداخته اند. نوشای آب زلال و پاك هدایت نشدند و از گندابهای عفن آشامیدند می بینم شخص فتنه ساز و گنهكاری در میان ایشان است، كه پیوسته دلش با زشتی و پلیدی آمیخته بوده و الفتی دیرین با امور ننگین داشته، تا سرانجام، موی در این راه سپید كرده و سرشتش را با گل گناه بیالود. رو به هر كاری كند، از شدت رذالت و دنائت، همچون اقیانوسی پر تلاطم و مواج، كه بیمی از غریقان خود ندارد، و یا همانند شعله آتشی كه بی پروا بدامن گیاهان خشك می افتد و بیمی از كوههای آتش و سوزندگی خشك و تر ندارد، او نیز كف بر لب می آورد و آتش بجانها میزند و تا آنجا كه بتواند پستی و بی پروائی می كند پس كجا هستند آن اندیشه های تابناك و هدایت یافته و آن چشمان حقیقت نگر و دیده بر گنهكاری بسته؟ كجا هستند آن دلهائی كه در گرو مهر و لطف و رحمت خداوندی بوده و تنها به طاعت و اطاعت او، سر سپار بودند؟ شگفتا! آنان به متاع ناپایدار و بی بهای دنیا هجوم آورده، و برای تناول حرام، با دست و دندان، یكدیگر را می

درند و با هم می ستیزند. حال آنكه آشكارا نشانه های بهشت برین در برابر چشمانشان نمایان است. با این حال روی از بهشت موعود برگرفته و به آتش و سوزندگی، چشم هوس دوخته اند. آفریدگار مهربانشان آنان را به رستگاری و پرهیزكاری دعوت فرموده، اما آنان از هدایت روی برتافتند و دعوت ابلیس را بجان خریدند و به ضیافت شیطان راه یافتند


صفحه 362، 364.